Zoekresultaten voor: alliantie

Vanaf 13 januari 2012 organiseert het Platform DSE in Zwolle een cursus van negen vrijdagmiddagsessies over de ‘Fair & Green Deal’ die als oplossing voor de crisis wordt voorgesteld. (programma) (flyer)

Het zal niemand ontgaan zijn dat we turbulente tijden doormaken als het om economie gaat. In het najaar van 2008 brak de kredietcrisis door, en zeker in Europa, is die nog lang niet uitgewoed. Daarnaast hebben we te maken met crises op het gebied van energie en klimaat, grondstoffen en voedsel, die voor grote milieuschade en menselijk leed zorgen. Al deze crises werken op elkaar in. Een zogenaamd herstel van de economie zal, indien de omstandigheden onveranderd blijven, bijvoorbeeld onherroepelijk leiden tot een stijging van de prijzen van fossiele brandstoffen en van voedsel. Tijd voor verandering dus.

Het Platform DSE pleit al jaren voor ingrijpende en structurele voor ingrijpende en structurele maatregelen die leiden tot een ‘duurzame en solidaire weg uit de crises’. In december 2009 werd de ‘Fair & Green Deal‘ (F&GD) uitgebracht, waarin gedetailleerde voorstellen voor een urgentieprogramma worden besproken. Rond deze voorstellen is vervolgens de Alliantie Fair & Green Deal ontstaan.

Om duidelijk te maken wat er aan de hand is met de reguliere economie en waarom we bepaalde alternatieven en maatregelen voorstellen, wordt dit voorjaar voor de derde keer een uitgebreide cursus Fair & Green Deal gegeven door een tiental docenten met verschillende achtergronden: economen, sociologen, milieukundigen en politicologen. Onderwerpen die aan de orde komen zijn o.a. het financiele bestel, het meten van welvaart en welzijn, economische sturingsinstrumenten, mondiale herverdeling en mogelijke veranderstrategieen.

Doelgroep: Kaderleden uit sociale bewegingen en NGO’s aangesloten bij de Alliantie F&GF, en overige belangstellenden.

Niveau: HBO

Aantal deelnemers: maximaal 25

Cursusdata: 13/1, 20/1, 27/1, 3/2, 10/2, 17/2, 24/2, 2/3 en 23/3 van 14.45 – 17.00 uur (programma) (cursusschema)

Lesmateriaal: Een digitaal werkboek bestaande uit teksten in het Nederlands en Engels, en het boek Plan voor een duurzame en solidaire economie. Meer documenten bevinden zich in een (vanwege de copyrights) afgeschermd gedeelte.

Kosten: Particulieren 175 euro, bedrijven en instellingen 350 euro. Gelieve contact op te nemen indien de prijs een bezwaar is.

Plaats: Hogeschool Windesheim. Campus 2-6 (dichtbij het station)

Aanmelden: zie formulier

[contact-form 8 “Cursus FGD2”]

Een regelmatig verschijnende nieuwsbrief van het Platform Duurzame en Solidaire Economie …

Groeistuip nr 31, 1 september 2011Lees meer »

Theo Koekkoek benadrukte dat hij in de markt blijft geloven, hoewel hij geen conservatief verhaal wil houden. Volgens Koekkoek is de consument leidend, maar de vraag is of de consument voor lokale producten kiest zonder regulering? Volgens hem moeten we met elkaar verstandige keuzes maken in wat we kopen als voedsel, dan kan de vrije markt er zijn. Desondanks moet overheidsingrijpen blijven, want totale liberalisering kan niet in de landbouw. Landbouw is van oudsher een heel duurzame sector, omdat het grondgebonden is en het denkt in generaties. Duurzaamheid past in landbouw.

Riky Schut richt zich voornamelijk op Nederland. Ze sluit zich aan bij de inleiders en is het ermee eens dat er in een duurzame en solidaire economie een balans moet zijn tussen ecologie, economie en culturele waarden, maar er moet vooral een inkomen zijn. Als er geen inkomen is kun je niet aan milieuvoorwaarden doen en dus de natuur niet onderhouden. Voedsel imperia zijn ook in Nederland aan het ontstaan, bijvoorbeeld in de kippen, varkens en mestverwerkende industrie. De boeren in de glastuinbouw vinden dat ze de metropolen op de wereld voeden. We moeten niet vergeten dat Nederland het 2e export land is, ondanks het feit dat Nederland een klein land is. We zitten vol en moet zuinig zijn met de ruimte die we nog hebben.
Grote zorg waar Claes ook aan refereerde, is dat de gezinsbedrijven worden opgeslokt. Dat is heel jammer voor platteland, duurzaam bestaan, en productie. Een grote zorg die niet naar voren kwam in de inleidingen, is die van buitenlandse werknemers. Polen werken hier graag, verdienen hier graag, maar hun gezinnen worden sociaal uiteen getrokken. We moeten veel meer kijken naar voedsel soevereiniteit in de landen zelf. Hoewel er zoveel deviezen verdiend worden op landbouw producten komt dit niet terug bij de boeren. Tegelijkertijd wordt er geknabbeld aan sociale voorzieningen zoals de WAZ, wat onbetaalbaar is.

Joost Visser stelt dat de situatie onduurzaam is tot het onhoudbaar toe (energie, erosie etc). Deze situatie is niet aan te bevelen. Iets dat bodem degradatie bevordert moet per direct worden gestopt. Er is iets geïnstitutionaliseerd waar grote jongens gebruik van kunnen maken, maar er zit niets onder. De nitraatrichtlijnen zijn niet te halen, maar toch was het idee dat het te beheersen was. Er is een foute insteek in de landbouw. Landbouw kan niet industrieel ingericht worden omdat primaire productie tijd en plaats gebonden is. Wanneer de illegale activiteiten in de landbouw sector worden herkend en erkend, kan er tegen op worden getreden door de overheid op basis van gefundeerde argumenten. De ‘grote jongens’ zijn vaak niet alleen sociaal, maar ook ecologisch destructief. De voedsel imperia lijken een groot machtsblok te vormen, maar er zit geen ethische fundering onder. Daar moet de overheid instappen.

Jean-Pierre de Leener is ook mondiaal actief, onder andere met Via Campesina. Het VAC is vooral gericht tegen de vrije markt. Nergens willen boeren de vrije markt, daar waar ze samen werken. Realiteit is dat het er al is. De vraag is hoe dat veranderd kan worden en met welke allianties. Om dit te onderzoeken wordt in Vlaanderen de Ronde van Vlaanderen georganiseerd door een Syndicalistische organisatie. Het probleem is dat medestanders verdwijnen, omdat kleine boeren bedrijven verdwijnen en de groten overblijven. De vrije markt vindt plaats en het aantal boeren daalt elke dag. De laatste kleine bedrijven verkopen ook aan de groothandel en vertrouwen erop dat ze het daarmee kunnen redden. Ze kiezen ervoor grondstoffen te produceren voor de verwerkende industrie en hopen dat de prijzen en de vraag goed blijven. Een alternatief is het syndicalistische bedrijfstype: een biologisch, gediversifieerd bedrijf dat kleinschalig verhandelt in een coöperatie. Men kan een aandeel nemen in de coöperatie en meebeslissen over het bedrijf. De Leener is niet tevreden met de huidige situatie, maar zegt dat er toch een inkomen gehaald moet worden. Dit moet samen gedaan worden met lokale en mondiale boerenbewegingen. Consumenten kunnen ook iets anders wensen van de landbouw. Bij de Ronde van Vlaanderen merkt men dat de boeren een te kleine speler zijn. Het grote politieke verhaal kan door boeren alleen niet gerealiseerd worden. Vandaar het grote belang van allianties met boeren uit ontwikkelingslanden en consumenten.

Luc Vankrunkeslven werkt in Brazilië en schrijft een boek. Er is geen eko landbouw mogelijk als zij niet sociaal rechtvaardig is. Volgens Vankrunkelsven zijn er drie punten:
1) voedsel imperia
2) bevolkingslandbouw
3) waarden discourse
Er vindt een “her-boering” plaats, terwijl er 14 jaar geleden gedacht werd dat de boerenlandbouw ten orde ging. Nu moeten we het anders bekijken: de industriële landbouw is in crisis en de boerenlandbouw is de toekomst. We moeten daarbij niet bang zijn om de dingen bij zijn naam te noemen en een waarde oordeel te durven vellen.

David Renkema stelt het wereldvoedselvraagstuk centraal. Al tien jaar zijn er 800 miljoen mensen die honger hebben en ondervoed zijn. Het is enerzijds goed te noemen dat het nog steeds op de agenda staat en dat het aantal niet groter is geworden, maar het duidt op een verstoring van de voedselmarkt. In de inleidingen wordt al het kwaad toegeschreven aan de voedsel imperia en deze worden tegenover sociaal kapitaal en kleine boeren geplaatst. Maar willen we vooruit komen, dan moeten we op zoek gaan naar de aanknopingspunten binnen die imperia. Dit kan door middel van keten verantwoordelijkheid / MVO / tegenmacht van coöperaties vanuit landbouw tegenover particuliere ondernemingen. Een voorbeeld van ketenverantwoordelijkheid is de koffiesector. Douwe Egberts werd tegengewerkt door Max Havelaar, omdat het hun marktpositie benadeelde.

Vervolg >>>

verslag Didi van Dijk

Download

Inleiding
Tijdens de conferentie Een comfortabele waarheid, over eerlijk economisch meten, werd er in deze workshop gediscussieerd over de rol van landbouw.

In het programma viel te lezen dat “de agrarische sector een cruciale rol vervult in de discussie over economische groei. Het bestaan van mensen is allereerst afhankelijk van wat landbouw, veeteelt en visserij voortbrengen. De sector legt een belangrijk beslag op de ecologische mogelijkheden van natuur en milieu, en wordt ook het eerst geconfronteerd met de beperkingen daarvan. Bovendien is zij zeker in ontwikkelingslanden van grote betekenis voor werk, inkomen en zelfvoorziening van omvangrijke groepen van mensen.”

Crisis in de landbouwsector
Er was grote overeenstemming over het feit dat er een crisis gaande is in de landbouwsector. Volgens Jan Douwe van der Ploeg is er onvoldoende erkenning van deze crisis in het westen. De inleiders waren het er ook over eens dat de crisis voortkomt uit een dominant marktdenken, waarin te weinig ruimte is voor sociale/ culturele en ecologische waarden. Zo komen lokale hulpbronnen allemaal in dienst te staan van wereldwijde voedsel imperia, waardoor lokale situaties worden verstoord en kleine boeren worden weggedrukt. De markt wordt bepaald door de aankopers van landbouwproducten (winkelketens), in plaats van de producenten en consumenten.

Oplossing voor de landbouwcrisis
Beide inleiders verschilden in hun opvatting over de juiste oplossing voor de crisis. Jan Douwe van der Ploeg stelt dat 1) Landbouw beoefening weer gebaseerd moet worden op zowel ecologisch, sociaal, cultureel, als economisch kapitaal en deze moet ingebed zijn in de bredere samenleving; 2) Landbouw beleid minder georiënteerd moet zijn op agri-business en financieel kapitaal en zich meer moet richten op sociaal en cultureel kapitaal; 3) Parameters om landbouwstelsels te beoordelen moeten evenwicht en gelijkheid centraal stellen, in plaats van economie. Chris Claes meent dat een waardeverschuiving de crisis kan redden. Deze waardeverschuiving kan bewerkstelligd worden door ketenverbetering die vraaggestuurd wordt. Belangrijk in deze waardeverschuiving zijn 1) Niches en pioniers die laten zien dat het anders kan; en 2) De grotere omslag door bedrijven die niet voorop lopen, maar wel een groot publiek weten te bereiken.

In de discussie werden andere oplossingen geopperd voor de landbouw crisis. Ten eerste werd genoemd dat landbouw wereldwijd wordt beïnvloed door de WTO, dus dat daar verandering zou moeten komen. Totale liberalisering kan niet in de landbouw. Daarnaast zou lokale productie via een systeem van heffingen beschermd kunnen worden, ook in ontwikkelingslanden. Subsidies zouden beter moeten worden afgestemd op het productiesysteem van de boer. Sociale voorzieningen zouden behouden moeten worden, want het inkomen is de basis voor het bestaan en zonder inkomen kan er geen milieubeleid gevoerd worden. Verder kan de overheid illegale activiteiten aan de kaak stellen op grond van ethische bezwaren en bedrijven laten betalen voor de schade die ze veroorzaken. Allianties van boeren en consumenten in ontwikkelingslanden en andere actoren in de samenleving, zijn van groot belang. Er moeten aanknopingspunten gezocht worden voor duurzaam beleid binnen de voedsel imperia door middel van keten verantwoordelijkheid / MVO / tegenmacht van coöperaties vanuit landbouw tegenover particuliere ondernemingen. Als alternatief voor de marktgestuurde productie werd het syndicalistische bedrijfstype genoemd.

Er was onenigheid over de rol van de consument. Aan de ene kant werd gesteld dat de consument leidend is, terwijl er door anderen gesteld werd dat de consument uiteindelijk alleen voor de eigen portemonnaie kiest. Het werd belangrijk geacht dat de consument in ieder geval goed geïnformeerd wordt zij het via de media of door middel van labels.

Ten slotte werd genoemd dat landbouw van oudsher een heel duurzame sector is, omdat het grondgebonden is en het denkt in generaties. Bovendien lijkt de industriële landbouw in een crisis te verkeren en lijkt de boerenlandbouw de toekomst.

Gedetailleerd verslag
De workshop werd voorgezeten door voormalig minister van Landbouw, Cees Veerman.

De centrale stellingen voor deze workshop waren dezelfde als die voor de gehele conferentie:

1) Mens- en natuurwaarden gaan uit boven geldelijke belangen. Daarom moeten duurzame en solidaire welvaartsindicatoren leidend zijn bij het nemen van economische beslissingen.
2) Het huidige begrip en beleid van economische groei moet op de helling:
verschuiving van materiële naar immateriële welvaartsvergroting
verschuiving van meer naar minder belasting voor mens en natuur
primaat van herverdeling boven verrijking
3) De urgentie van de hedendaagse sociale en ecologische problemen vereist drastische veranderingen van de economie, op basis van een sociaal contract.

Vervolg >>>

Programma conferentie 10 januari 2008

10.00 Ontvangst + koffie / thee

10.30 Opening door Lou Keune, Vóór de Verandering.
Dagvoorzitter: Saskia Kouwenberg

10.45 De comfortabele waarheid van mondiale duurzame en solidaire ontwikkeling

 
• Algemene inleiding
  door dr. Susan George, fellow van het TransNational Instituite (zie ook: www.tni.org)

 

11.15 Groeistuipen! Wanneer wordt de economie nu eindelijk eens volwassen?

 
• Debat met economen over de stellingen en de inleiding
  met em. prof. Arnold Heertje (Universiteit van Amsterdam), prof. dr. Jeroen van den Bergh (Universitat Autonoma de Barcelona, Vrije Universiteit – Amsterdam), dr. Francine Mestrum (Vrije Universiteit Brussel), prof. dr. Antoon Vandevelde (Katholieke Universiteit Leuven), o.l.v. em. prof dr. Bob Goudzwaard (Vrije Universiteit Amsterdam)

 

12.30-13.30 Lunch met pauzeacts en info stands
Stichting Pequeno verzorgt een optreden van een ensemble met Braziliaans geïnspireerde muziek o.l.v. Stasio Komar. (Luister hier naar een voorproefje)

13.30 Workshops over de stellingen

 
• Economisch meten
• Sociale partners
• Maatschappelijk middenveld
• Duurzaam consumeren
• Groei en herverdeling
• Landbouw
• Media

 

15.00 Pauze

15.30 Een maatschappelijke alliantie voor een solidaire en duurzame economie

 
• Afsluitende discussie met onder anderen:
  Femke Halsema, fractievoorzitter Tweede Kamer – GroenLinks; Agnes Jongerius, voorzitter FNV; Myriam vander Stichele, SOMO; Geert Janssens, Verbond van Kristelijke Werkgevers, Vlaanderen; Tom Willems, Algemeen Christelijk Vakverbond, Vlaanderen; Diederik Samsom, lid Tweede Kamer – PvdA (onder voorbehoud).

 

16.45 Afsluiting door Leida Rijnhout, VODO

17.00-18.00 Napraten