Thomas Piketty als historicus – een boekbespreking
Thomas Piketty – Kapitaal en ideologie. De Geus. 2020. 1114 bladzijden. Oorspronkelijke titel: Capital et idéologie. Editions du Seuil. 2019.
Een decennium geleden was de in 1971 geboren Fransman Thomas Piketty nog een onbekende econoom. Maar dat veranderde razendsnel na de publicatie van zijn boek Le Capital au XXIe siècle in 2013 en nog meer na het verschijnen van de Engelse vertaling daarvan, getiteld Capital in the twenty-first century, in 2014. In datzelfde jaar verscheen een Nederlandse uitgave van 816 pagina’s.
Sindsdien staat Piketty zozeer in de belangstelling dat hij wel een rockster econoom wordt genoemd. Al in 2014 bezocht hij in Nederland de Tweede kamer, waar hij vertegenwoordigers van verschillende partijen, van VVD tot SP, ontmoette. Op 27 mei van dit jaar verscheen in de Volkskrant een gemeenschappelijk artikel van hem en Groenlinks voorman Jesse Klaver en drie weken daarna, op 18 juni, spraken PvdA leider Lodewijk Asscher en hij publiekelijk via het beeldscherm met elkaar. …
Thomas Piketty als historicus – een boekbesprekingLees verder »
In hun boek Fantoomgroei onderzoeken Sander Heijne en Hendrik Noten waarom ondanks alle economische groei de afgelopen veertig jaar de reële gezinsinkomens nauwelijks zijn gestegen, ofwel ‘waarom we steeds harder werken voor steeds minder’, zoals de ondertitel luidt. De aanname dat economische groei automatisch leidt tot betere lonen en meer welvaart klopt kennelijk niet. Waar komt die scheefgroei vandaan, en wat kunnen we ertegen doen, zijn de vragen die de auteurs zich stellen. …
De alweer 
Ik ben gefascineerd door wat zich afspeelt in de wereld nu wij allemaal worden bedreigd door het corona virus. In een mum van tijd is een aardbeving voelbaar geworden die de samenleving op haar grondvesten doet schudden, ook Nederland. Opeens blijkt het mogelijk om maatregelen te nemen waar wij, PDSE-ers, al jaren voor pleiten. Bijvoorbeeld worden met het schijnbaar grootste gemak enorme steunmaatregelen genomen met een financiële omvang van vele en vele miljarden. ‘Whatever it takes’ is de normaliteit geworden. Vergelijk dat eens met de bedragen gereserveerd voor de aanpak van de maatschappelijk eveneens zeer bedreigende klimaatcrisis. Onvergelijkbaar. Dat betekent dat er onder de oppervlakte ‘iets’ gaande is op een meer systemisch niveau. Ik voel bij mijzelf de behoefte om te proberen een aantal van die systemische veranderingen te duiden. Wat is er gaande? Dat duiden is bij mij sterk beïnvloed door mijn paradigmatische achtergronden, zie mijn memoires (
Zoals tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt ook nu al nagedacht over het soort maatschappij en het soort economie voor na de coronacrisis en na de diepe recessie die hier op volgt (en nu al begonnen is). Reken maar dat de strategische planning- en scenarioafdelingen bij Shell en ING en andere megaondernemingen bezig zijn nieuwe scenario’s te ontwikkelen voor die tijd. Datzelfde geldt voor beraadslagingen bij politieke partijen.