In oktober 2014 ontstond er nogal wat commotie rondom het rapport ‘MKBA Windenergie binnen de 12-mijlszone’ dat was opgesteld in opdracht van het ministerie van Economische Zaken. De maatschappelijke kosten van het aanleggen van windmolenparken werd beraamd op een slordige vijf miljard euro. Koren op de molen van de klimaatsceptici van de VVD en andere tegenstanders van schone energie – maar anderen gaven stevige kritiek op het onderzoekswerk dat achter de MKBA zit.
Bram Meulenbeld schreef in samenwerking met Lou Keune en Gerrit Stegehuis een uitgebreide review van de studie. Naast concrete missers in de studie te benoemen, constateert Meulenbeld dat de opzet van dit type MKBA voorbij gaat aan talrijke mens- en natuurwaarden, waardoor bepaalde geldwaarden veel te sterk tot uitdrukking komen.
Er is dus niet alleen veel af te dingen op de conclusies van de MKBA-studie, maar ook op het economisch instrumentarium dat zulk soort rapporten en conclusies oplevert, waarin een onnodig negatieve kijk op de transitie tot een duurzamere energievoorziening ontstaat.
Pingback: Reactie in Trouw: TTIP bedreigt de democratie | Platform DSE
Pingback: De maatschappelijke kosten en baten van windmolens | Bram Meulenbeld