In het Eindhovens Dagblad van vandaag las ik de verklaring: “Veel te veel gefixeerd op economische groei”. Allereerst moet ik stellen
dat ik onmogelijk de volledige waarheid in pacht kan hebben. Onderstaande meningen, stellingen en conclusies dienen dan ook met zorg
overdacht te worden want ik kan er naast zitten. Vanzelfsprekend sluit ik me aan bij de meeste zaken in dit stuk. Voor de westerse
mens zal echter een economische depressie noodzakelijk zijn om tot inkeer te komen. Nagenoeg iedereen in de samenleving staat ver van
de realiteit af, maar heeft dit zelf niet in de gaten.
Er is echter verandering op komst en tijd voor bezinning! Een kapitalistisch model zoals wij dat toepassen in onze westerse
samenleving kent namelijk een periode van geldgroei (marktpartijen in het systeem worden rijker) en een periode van geldkrimp
(marktpartijen in het systeem worden armer). Het einde van de geldgroei periode kenmerkt zich door het meer inlossen van krediet dan
er krediet opgenomen wordt. In de jaren 30 van de vorige eeuw vond de laatste krimp van de geldhoeveelheid plaats. Nu zijn de
schuldenlasten echter hoger, dus verwacht ik een grotere sanering. Er is onvoldoende ruimte meer om nog voldoende krediet in de markt
te zetten, een te groot gedeelte van de marktpartijen komt in betalingsproblemen en de rest van de groep, welke inkomens ook
gebaseerd zijn op het totale systeem volgt spoedig. Na 60 jaar de spiraal opgewonden te hebben gaat deze spoeding ontwinden. De
kredietcrisis die momenteel heeft ingezet is het begin van de periode van een krimp van de geldhoeveelheid. De schuldsanering is
dusdanig groot, dat dit ongekende maatschappelijke problemen met zich mee zal brengen en de mensen zullen zich na verloop van tijd
gaan bezinnen over de kwaliteit van dit systeem. (Vanwege de enorme berg aan schulden die te saneren is verwacht ik ook niet dat het
geldsysteem in tact blijft) In 2009 zal ook in Europa de recessie inzetten en de jaren 2010-2020 zullen waarschijnlijk de zwartste
economische jaren worden uit de geschiedenis. Mensen krijgen dan ook voldoende de tijd om tot inkeer te komen en na te gaan denken
over het monster wat ze gecreërd hebben: Na eerst de ‘schijnbare’ rijkdom in de vorm van vastgoed en aandelen te hebben zien
verdampen worden ze zich bewust van de enorme gecreerde afhankelijkheid om letterlijk te kunnen overleven, verlies aan kennis,
arrogantie, zekerheden die toch geen zekerheden blijken te zijn zoals bijvoorbeeld pensioenen e.d. Dit legt een voedingsbodem voor
een nieuw systeem. Hopelijk komen we deze crisis door zonder gewapende conflicten jegens elkaar, etnische minderheden en zorgt een
minnelijke revolutie voor een overgang naar een ander soort systeem, waar geld niet meer belangrijk is en echte behoeften tellen.
Buiten dat het kapitalistische systeem technisch vast gaat lopen nog enkele rode lichten uit de maatschappij:
Met 1 uur werken in een welvarend land 30 uur arbeid uit China inkopen. Zijn dat soms andere mensen dan wij!?!? Kapitaal stroomt naar
kapitaal: de kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter. Vrije marktwerking neigt altijd naar een ver uit evenwichtsituatie,
zelfregulering is dus onmogelijk. Topbestuurders met een inkomensgroei van 23% roepen op tot loonmatiging ?!? Kinderen groeien
verwilderd op omdat beide ouders moeten werken voor de “welvaart” in stand te houden. Bezinning over het leven is flauwekul,
maatschappij schenkt veel meer waarde en aanzien aan de materieële status. Wanneer de economische groei afneemt geeft dit veel
ellende en maatschappelijke problemen. Kleine, leuke bedrijven zijn niet levensvatbaar volgens het economische systeem en zullen
moeten sluiten of fuseren. Naarmate we langer in de geldgroeiperiode zitten wordt de mens steeds afhankelijker en zijn positie steeds
kritischer. Speculeren op rijst- en graanprijzen terwijl elders mensen letterlijk sterven van de honger. Westerse mensen die
zelfmoord plegen of hun gezin uitmoorden omdat ze op de rand staan van een schuldsanering. Er is geen ‘geld’ voor zorg en onderwijs;
Geld? Dit zou een vanzelfsprekendheid moeten zijn. Óf economische groei (jezelf, grondstoffen, omgeving over de kop jagen) Óf
maatschappelijke problemen (faillisementen, huisuitzettingen). Coma-drinken, coma-snuiven, problemen onder de jeugd. Veel bedrijven
die niets toevoegen aan echte behoeften en heel het systeem houdt dit in stand. Overregulering: risico bestaat niet meer denken we…
alles is verzekerd…etc, etc. Wegnemen verantwoordelijkheid bij mensen; in paniek kijkt iedereen vervolgens naar
overheidsinstellingen, maar die kunnen echt niets doen.
en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Met vriendelijke groet,
Frans Houbraken
25 april 2008