Piketty plaatst de natuur in een ongelijke positie
Thomas Pikettys boek Capital in the twenty-first century levert belangrijke nieuwe inzichten over de werking van kapitalistische economieën. Maar door verwaarlozing van de natuur als kapitaalfactor laat hij kansen liggen om boven het kapitalisme uit te stijgen. In dit artikel bekijkt John Huige het kapitaalbegrip dat Piketty hanteert en beschouwt hoe natuurlijk kapitaal hier een plek in zou kunnen en moeten hebben. Een verkorte versie is verschenen op duurzaamnieuws.nl en in het Friesch Dagblad van 22 juli 2014.
Het fundamentele economisch debat is weer terug van weggeweest. Ging het vele jaren lang over varianten van het neoliberalisme en neoklassieken en recenter nog om de roep voor de terugkeer van master Keynes [1]; nu staat de machtspositie van het kapitaal weer centraal en de gevolgen die de kapitalistische dynamiek heeft voor de maatschappelijke verhoudingen. Wat de financiële crisis van 2007 en de reële crisis van de jaren daarna niet vermocht is nu door het boek van Piketty [2] eensklaps weer ‘hot’. De heftigheid van sommige reacties geeft aan dat hij een punt heeft. Door de grote nadruk in het boek van Piketty op vermogensconcentratie en de nefaste gevolgen voor de maatschappij wordt te snel voorbij gegaan aan de steeds verslechterende positie van een belangrijk onderdeel van Piketty’s kapitaalbegrip: het natuurlijk kapitaal.
…
Piketty plaatst de natuur in een ongelijke positieLees meer »
Piketty plaatst de natuur in een ongelijke positie Meer lezen »